Hij gaat naast me zitten. Ik vraag hoe het met hem gaat.

Hij kijkt me aan en begrijpt me niet. Met handen en voeten en enkele kromme zinnen, weten we van elkaar dat hij Portugees en Spaans spreekt en ik alleen maar Nederlands, Engels en Duits. We weten ook dat het mooi weer is en dat hij Mario heet. Mijn vraag waarom het goed gaat in zijn leven komt niet over. Wel zegt hij, in heel gebrekkig Engels dat Gouda zijn Homestad is.

We lachen.