Umut heeft als twintigjarige in Turkije een zware aardbeving meegemaakt. Hij leefde toen drie weken lang tussen gewonde mensen met veel pijn, die het liefst dood wilden, omdat er geen hulp kwam. Nu is hij zeven jaar in Nederland en heeft veel geleerd. Hij werkt als IT-er, maar is ook scheidsrechter bij bokswedstrijden. Daar ziet hij hoe mensen de pijn niet uit de weg gaan. Twee heel verschillende ervaringen waar Umut voor zijn gevoel tussen in staat. Zelf heeft hij nu niet een speciaal doel voor ogen, maar hij weet wel dat hij op een doel afgaat. En het gaat goed omdat hij een richting heeft, hoe vaag ook. Het is wel zijn leidraad. Hij leeft omdat hij tijdens de aardbeving kon ademen.