‘Voor mij is het belangrijk om zelf aan het stuur te zitten. Ik heb gemerkt dat als anderen er voor zorgen dat ik bijna in de sloot terecht kom, dat ik dat dan toch eigenlijk ook zelf doe. Je krijgt een zet de verkeerde kant op, maar daarna kan je wel zelf bepalen of je je stuur recht houdt. Dat heb ik wel moeten leren, dat je meer zelf in de hand hebt dan ik had verwacht. Ik denk dat dat voor iedereen eigenlijk wel geldt. Vroeger toen ik jong was bleef ik langer hangen in de tegenslag. Nu heb ik veel sneller in de gaten dat ik meer invloed kan hebben op mijn denken en dat ik vervelende gebeurtenissen sneller naast me neer kan leggen. Ik heb dat ook moeten leren. Kunnen zien wat er nu is en niet meer terug kijken naar wat er was. Ik ben er nu wel achter dat ik door mijn denken het stuur naar het goede beter in de hand kan hebben. Ik heb kunnen leren genieten van kleine dingen. Een kop koffie met een bonbon of het draaien van klei. Soms sta ik wel eens op met een naar gevoel, maar dan ga ik toch aan het werk, wat kleine dingen doen, en dan krijg ik het stuur weer in handen. Over het algemeen werk en doe ik de dingen met veel passie. Ik ga ervoor en kom daarbij op voor kansarme mensen of voor waarden die ik belangrijk vind. Ik heb eens kort gewerkt bij een commercieel bedrijf en dat werkt voor mij dus niet. Ik zit met mijn hart in het werk en niet met een strategie. Dat heeft wel tot gevolg dat ik kwetsbaarder ben voor tegenslagen. Ik kan soms niet geloven dat het bij een beslissing niet gaat om mensen maar om cijfertjes. Zeker als het gaat om onderwijs. Ik probeer dan wel om na te gaan of ik de tegenslag niet teveel uitvergroot. Zoek naar relativering en probeer terug te gaan naar het niets. Naar waar ik nu ben. Ik ga fietsen of klei draaien of iets anders doen, waardoor ik daarna met een fris hoofd kan kijken naar het probleem. Veel van wat ik nu doe heb ik geleerd tijdens een mindfullness training.’