In eerste instantie was Con verlegen, maar uiteindelijk was het een mooi antwoord wat hij gaf. Kort na mijn ontmoeting met Con stond er nog een mooi gedicht van hem in het AD. Dat was leuk voor hem. Hij bestaat!

Con vertelde het volgende: ‘Het gaat goed in mijn leven omdat ik vijf slechte jaren achter de rug heb, en die zijn nu voorbij. Zeven maanden geleden moest ik met spoed naar het ziekenhuis voor een hartoperatie. Het heeft maar een paar uur gescheeld of ik was toen dood geweest. Toen ik daar lag is niemand van mijn familie op bezoek gekomen. Na een hoop gedoe kwam ik thuis, en daar heb ik uitzicht op de Kees Faessens Rolwagensteeg. In mijn fantasie gebeurt er van alles in die steeg en daar schrijf ik over. Mooie dingen, lelijke dingen. Er komen ook echt elke dag toeristen langs, het schijnt een belangrijke steeg te zijn. Wat mij betreft is het een van de mooiste plekken van Gouda. Wat ik schrijf is een mengeling tussen fictie en werkelijkheid. Op een dag stond er een meisje met haar moeder in de regen, en ze zwaaide naar me. Toen besefte ik dat ik bestond. Ik heb toen gelijk een naamplaatje op de deur laten plakken, terwijl ik daarvoor liever anoniem bleef. Ik noem dat meisje de Prinses van de Steeg. En nu, elke dag als we elkaar zien, zwaaien we even naar elkaar. Soms vraagt haar moeder of ik een kopje koffie kom drinken, dus zo leer je ook weer andere mensen kennen. Voor mij is dit de plek waar mijn leven de goede kant op gaat.’