Ik sta op de markt om mij heen te kijken en vraag me af wie er op me af zal komen deze keer. Al van ver zie ik een rijzige gestalte in korte broek op me af komen wandelen. Als hij vlak bij me is spreek ik hem aan en vraag hem of hij mee wil doen aan het project. We gaan op een bankje zit en ik stel hem de vraag.
Henri heeft wel even tijd, hij heeft net de post op de markt rondgebracht en is op weg naar huis. Anderhalf jaar geleden heeft Henri de keuze gemaakt om te stoppen met werken. Daarbij speelde mee dat het bedrijf hem ook die kans bood. Er waren veel organisatorische veranderingen, waardoor het in zijn werk meer ging om efficiëntie dan om de mens. De gemoedelijkheid verdween en men ging anders met elkaar om. Dat lag hem niet zo en het werd daardoor minder leuk. Na die verandering heeft hij wel een jaar nodig gehad om aan zijn nieuwe leven te wennen en was de vraag, ‘en nu dan?’
‘Ik kwam in een heel andere situatie terecht en dat was ook wel onverwacht lastiger dan ik me van te voren had voorgesteld. Ik moest opnieuw zoeken naar structuur in mijn leven. Naast dat ik een behoorlijke achterstand had in het onderhoud van mijn huis, zocht ik ook naar een andere invulling. Twee jaar geleden is mijn schoonvader overleden en nu help ik mijn schoonmoeder één dag per week in de tuin.
Daar waar ik kan zoek ik naar mogelijkheden om mensen te helpen. Ik merk dat me dat een goed gevoel geeft. Ik ben echt met heel andere gedachten gestopt met werken. Ik dacht dat gaat allemaal vanzelf wel, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Je moet er echt wat voor doen om een nieuwe invulling aan je leven te geven. Nu gaat het niet meer om geld of dat soort dingen. Als ik ‘s avonds naar bed ga, wil ik het gevoel hebben dat ik nuttig bezig ben geweest. Ik heb net kennis gemaakt met een site waarop mensen aan kunnen geven waar ze hulp bij nodig hebben. Het loopt heel erg uiteen. Sommige mensen hebben behoefte aan een praatje en anderen moeten ergens naar toe gebracht worden. Het lijkt me ook wel mooi om me daar mee bezig te gaan houden.’