‘Ik heb ooit eens gelezen dat geluk de afwezigheid is van problemen. Toen ik dat las, vond ik het een beetje flauw. Geluk is toch meer dan dat? Bovendien vind ik het mooier om geluk te definiëren als iets dat het wél is en niet als iets dat het nìet is. Maar als ik daar dan vervolgens een antwoord op moet geven, kom ik er niet helemaal uit.
Ik voel me het gelukkigst als ik gewoon bezig ben met waar ik op dat moment mee bezig ben. En dan met mijn volle aandacht erbij, dus niet met mijn hoofd bij alles wat nog moet of anders had gekund. Ik kan me nog herinneren dat ik een paar jaar geleden aan het hardlopen was en opeens bedacht dat mijn leven op rolletjes liep: fijne baan, huis en leuke relatie. Tijdens dat rondje door het park werd ik helemaal gevuld met een warm geluksgevoel. Heerlijk was dat. Onverwacht, omdat ik het op dat alledaagse moment niet verwachtte. Maar misschien stond ik er voor open, omdat ik me op dat moment nergens druk over maakte. Is geluk toch de afwezigheid van problemen? Of misschien van gedachten?

Als kind dacht ik al veel na over mijn omgeving. Was bedachtzaam en snapte toen al helemaal niet waarom mensen onaardig tegen elkaar deden. Nog steeds niet, eigenlijk. Vooral mijn vader is erg rationeel en door hem leerde ik naar mijn verstand te luisteren, maar uiteindelijk heb ik ook mijn gevoel ontdekt. Via meditatie en spiritualiteit kwam ik ook het belang van dankbaarheid op het spoor. Niet alleen om het te zeggen tegen mezelf, maar ook om het echt tot me door te laten dringen. Ook probeer ik om zoveel mogelijk de rust op te zoeken, bijvoorbeeld in de natuur, maar ook door stilte in mijn hoofd te creëren. Ik vind het niet gemakkelijk, maar ik weet dat het belangrijk voor me is. Door de jaren heb ik mezelf steeds beter leren kennen en kom ik er steeds meer achter wie ik ben en wat voor dingen en mensen het beste bij me passen. Op de middelbare school wilde ik bijvoorbeeld zo graag populair zijn, dat ik mijn eigen gedrag daarop aanpaste.