Met enige trots stel ik jullie mijn zoon Yannic voor. Ook hem kwam ik, niet geheel toevallig, tegen op de markt. Zijn antwoord verraste me en ik werd er blij van. Ik ben het ook met hem eens als ik naar mijn eigen leven kijk. Ik gaf het een kans en tegelijkertijd is het meeste wat me overkwam redelijk onverklaarbaar. Mezelf daar goed over voelen is dan ook meer op zijn plaats dan trots.

Yannic geeft antwoord: ‘Het gaat goed met me omdat ik veel mensen om me heen heb. Omdat ik veel mensen om me heen leuk vind en van wie ik hou en die schijnbaar ook van mij houden. Dus dat is fijn. Bovendien heb ik een hele leuke vriendin en daar word ik ook heel blij van. Daarnaast ben ik het grootste deel van de week bezig met dingen die ik leuk vind. Tenslotte ben ik gezond en dat is ook wel heel makkelijk en prettig. Ik weet niet zo goed wat ik daarin zelf gedaan heb. Ik probeer gewoon aardig te zijn. Na te denken over wat ik zeg. Ik kan overigens ook niet verklaren, waarom ik een leuke vriendin heb. Het is totaal onverklaarbaar. Ik heb het natuurlijk wel een goede kans gegeven. Ik denk niet dat ik het leven, mijn leven vorm kan geven. Het is wel zo dat ik kan proberen om kansen te pakken als die zich voordoen. Door gewoon open te staan voor wat langs komt, heb ik steeds meer het gevoel gekregen dat het wel goed komt.’