‘Ik ben veertig jaar geleden in Nederland gekomen en heb veertig jaar lang bij dezelfde baas gewerkt. Nu ben ik met pensioen en zeven maanden per jaar in Turkije. Ik vind het wel heel jammer dat mijn pensioen lager is dan dat van de mensen die geen werk hebben en een uitkering krijgen. Mijn vrouw heeft twintig jaar in het ziekenhuis hier gewerkt. Ja, we hebben veel gewerkt, maar wat kan je anders doen? Gelukkig heb ik het huis van mijn vader in Turkije geërfd. Ik heb altijd in Gouda gewoond en onze vijf kinderen en acht kleinkinderen zijn hier geboren en wonen hier. Mijn kinderen zijn echte Hollanders, maar ik ben een paspoort Turk. Dankzij mijn Nederlandse paspoort krijg ik veel makkelijker een visum om andere landen te bezoeken. Nu maken we daar alleen geen gebruik meer van. We hebben niet voldoende geld om nog meer te reizen. We gaan naar onze kinderen hier en weer terug naar Turkije. Voor mijn vrouw is het beter om daar te wonen, want dan heeft ze minder last van astma. Daar is het bijna helemaal weg. Ja, ik ben wel heel tevreden dat onze kinderen goed terecht zijn gekomen en we zijn heel blij met onze kleinkinderen. Ik voel me daar rijk mee, maar van mijn pensioen kan ik hier eigenlijk niet leven. Dat is zelfs na veertig jaar hier werken te laag. Dat was en is niet goed van Nederland.’